AS MORTES DAS MULLERES

Que é o que pasa. Que é o que nos pasa. A nosa sociedade está enferma, xa que doutra maneira non se explica que todos, tódolos días teñamos que espertarnos con unha, con dúas, con tres e ata con catro mortes de mulleres a mans das súas parellas.
Que opera nas mentes destes homes para que procedan e decidan cortar unha vida de raíz, facer o maior dano posible, quita-la vida a unha semellante, ca que ata unhas xornadas os xunguía a emotividade do amor ou a amizade.
De ningunha maneira aceito que se só se sexa pola falla de educación, de valores, xa que ata fai pouco había incluso menos e reinaba o respeto polo outro/a.
A sociedade, esta sociedade na que se vive tan rápido produce bestas que non reflexionan e que só buscan a liquidación da vida, a morte, algo que non ten reviravolta.

O CAMELIO

Por aí no mes de Xaneiro escomenzan a saír e amosar o seu poder rosa. Cando vai mainiño o tempo é unha explosión de color e olor. Este camelio poderoso, sen dúbida centenario traído por algún Gil do outro lado do mar dalle color o xardín.

POETAS EN LUGO

Hai libros que falan de poesía e de poetas e aínda que tarde, hai tedes na foto a portada, dunha preciosidade que remato de reler, e é unha moi ben coidada publicación do Concello que está dirixida por outro poeta, nin máis nin menos, Dario Xohán Cabana.

Baste unha ollada por riba para decatarse do traballado da selección dos poetas e dos poemas que teñen como vínculo común a cidade murada, sempre baixo a visión romántica e histórica da visita, do calexeo, da xente do común.

Parabéns por iso para o Concello e para Darío.

O MAGNOLIO

Teño no xardín un magnolio que prantei fai unhos dez anos que este ano pola primarevera anticipada que temos en Lugo está espectacular.

Sempre o probiño levabao a xeada, pero neste Febreiro ten as súas flores brancas e grandes, que recenden ata a casa.

Terei que deixar para outro post o camelio e a primavera.

ANTROIDO EN LUGO

Nesta pequena cidade, non hai peliqueiros, nin pantasmas nin osos, pero si que hai pequenas peñas que dende tempo atrás, van levando o Antroido a rúa.
Pero fai anos, cando sempre polo carnaval facía frío e chovía todo o día, as festas levábanse cara para dentro, por iso e singular a celebración que se mantén no Circulo das Artes.
Dende sempre tiveron en conta os máis novos xa que o luns de carnaval organízanlles un baile infantil que todos, e que diga que non minte pasamos por alí, ben de miróns ou de bailóns para fardar diante das pequenas, nós, e elas para presentarse nunha gala que era difícil repetir no ano.
Como dicía no Circulo celebrase un bon carnaval, no que incluso hai unha cantiga que xa é parte integrante da lenda do antroido lugués. “Xa son famosas, en todas partes, as festas do Carnaval, deste Circulo das Artes”. Vaia logo unha pequena homenaxe a entidade polas lembranzas xuvenís e pola aportación a esta festa tan singular de Lugo.

MERCEDES DO CALEIRO

Teño que pensar aínda que hei pór aquí.