ANTÓN DOBAO

Onte venres na Libreiria Trama -que grande traballo están a facer os irmáns Coira, que non sei se lles recoñerá suficientemente- presentouse a primeira incursión narrativa dun amigo que é suficientemente coñecido no mundo das letras,, pero que aínda non dera o salto dende a poesía e do audiovisual.
Antón López Dobao, con quen estou emparentado lonxanamente, sempre foi esa tipo de persoas inquedas que che gusta que triunfe, xa que lembro a súa labor impagable como animador cultural no campus universitario de Lugo, nos anos oitenta, e cando daba a cara por Camilo Nogueira.

O acto que contou con unha mesa de postín escomenzou con unhas palabras de Manolo Bragado que xa deixou constancia de que Antón era da casa, xa que leva publicando con Xerais trinta nos, e apuntou que o libro de relatos que presentaba estaba acadando unha importante resposta de público e crítica, loubou ando a proposta de Antón aínda que lle deixou a Miranda que debullara no libro.
Fixo Pepe, unha exposición académica dos relatos, pormenorizando o temario, e quixo que quedara claro o dominio do idioma do autor da coherencia dos relatos e o atisbo de que sen dúbida a obra de Antón e o que se está en chamar Nova Narrativa Galega.
Dario Xohán Cabana, fixo unha exposición sen entrar no fondo da obra, remitíndose a análise profesoral de Miranda, pero engadiu retazos sobor profundidade dos textos, da ficción e da fantasía que está por detrás da realidade, tanto como para recomendar que si se era feliz que non se lera o libro, xa que deixa a un intranquilo.
O que si estaba feliz, e notábaselle, con toda a súa familia diante e en Lugo, era Dobao, que deu as grazas a todos e case sen darnos conta rematou un acto, entretido, ameno, no que se falou de literatura galega de calidade e dunha obra que é millor lela e logo falar dela.