20 de abril de 2018

ABUR, ETA

Nesta casa denunciamos o terrorismo, puxémonos do lado das vítimas, choramos as mortes de gardas civís e demáis asasinados pensando na sinrazón e cobardía de quén na escuridade concebida ésta como a parte da humanidade que mata, hoxe non podemos por máis que aledarnos que ETA adiante a súa disolución e pide un cativo perdón, aínda que manifesta a súa derrota e sinala que seguramente era prescindible na loita do país basco pola súa liberación. Velaquí, o comunicado "ETA, organización socialista revolucionaria vasca de liberación nacional, quiere reconocer mediante esta declaración el daño que ha causado en el transcurso de su trayectoria armada, así como mostrar su compromiso con la superación definitiva de las consecuencias del conflicto y con la no repetición. En estas décadas se ha padecido mucho en nuestro pueblo: muertos, heridos, torturados, secuestrados o personas que se han visto obligadas a huir al extranjero. Un sufrimiento desmedido. ETA reconoce la responsabilidad directa que ha adquirido en ese dolor, y desea manifestar que nada de todo ello debió producirse jamás o que no debió prolongarse tanto en el tiempo, pues hace ya mucho que este conflicto político e histórico debía contar con una solución democrática justa. De hecho, el sufrimiento imperaba antes de que naciera ETA, y ha continuado después de que ETA haya abandonado la lucha armada. Las generaciones posteriores al bombardeo de Gernika heredamos aquella violencia y aquel lamento, y nos corresponde a nosotros y nosotras que las generaciones venideras recojan otro futuro. Somos conscientes de que en este largo periodo de lucha armada hemos provocado mucho dolor, incluidos muchos daños que no tienen solución. Queremos mostrar respeto a los muertos, los heridos y las víctimas que han causado las acciones de ETA, en la medida que han resultado damnificados por el conflicto. Lo sentimos de veras. A consecuencia de errores o de decisiones erróneas, ETA ha provocado también víctimas que no tenían una participación directa en el conflicto, tanto en Euskal Herria como fuera de ella. Sabemos que, obligados por las necesidades de todo tipo de la lucha armada, nuestra actuación ha perjudicado a ciudadanos y ciudadanas sin responsabilidad alguna. También hemos provocado graves daños que no tienen vuelta atrás. A estas personas y a sus familiares les pedimos perdón. Estas palabras no solucionarán lo sucedido, ni mitigarán tanto dolor. Lo decimos con respeto, sin querer provocar de nuevo aflicción alguna.
Entendemos que muchos consideren y expresen que nuestra actuación ha sido inaceptable e injusta, y lo respetamos, pues a nadie se le puede forzar a decir lo que no piensa o siente. Para otros muchos también han sido totalmente injustas, pese a utilizar el disfraz de la ley, las acciones de las fuerzas del Estado y de las fuerzas autonomistas que han actuado conjuntamente, y tampoco esos ciudadanos y ciudadanas merecen ser humillados. De lo contrario, deberíamos interpretar que ha existido un daño justo que merece aplauso. ETA, en cambio, tiene otra posición: ojalá nada de eso hubiese ocurrido, ojalá la libertad y la paz hubiesen echado raíces en Euskal Herria hace mucho tiempo. Nadie puede cambiar el pasado, pero una de las cosas más perjudiciales que se podría hacer ahora sería intentar desfigurarlo o ocultar determinados episodios. Reconozcamos todos la responsabilidad contraída y el daño causado. Pese a no tener ni el mismo punto de vista ni los mismos sentimientos, todos deberíamos reconocer, con respeto, el sufrimiento padecido por los demás. Eso es lo que quiere expresar ETA. Precisamente de cara al futuro, la reconciliación es una de las tareas a llevar a cabo en Euskal Herria, algo que en su medida se está produciendo con honestidad entre la ciudadanía. Es un ejercicio necesario para conocer la verdad de modo constructivo, cerrar heridas y construir garantías para que ese sufrimiento no vuelva a suceder. Dando una solución democrática al conflicto político se podrá construir la paz y lograr la libertad en Euskal Herria. Para apagar definitivamente las llamas de Gernika. Euskal Herria, 8 de abril de 2018".

8 de abril de 2018

LÓPEZ COBOS

Unha das veces que puiden disfrutar de López Cobos foi na Coruña dirixindo a Orquesta Sinfónica de Galicia ca que tiña unha grande relación, asi como con Galicia e ca música sinfónica galega. Sendo Brahms unha das grandes especialidades do Director, que o seu Requiem soara na Coruña foi un auténtico espectáculo e aproveito o pasamento de López Cobos para darme unha homenaxe e lembralo.
https://www.youtube.com/watch?v=pHMXoLIfPP4

22 de fevereiro de 2018

FORGES

Da miña estadía universitaria en Compostela hai algunhas cousas que lembro con ledicia. Ir o kiosko e mercar o Hermano Lobo e empaparte daquela morea de disparates en pleno franquismo, ou mellor dito nos finales da ditadura. Lembro a Gila, Chumy Chúmez, Summers e como non a Forges. As personaxes que lles lembro son os Blasillos, Mariano e o náufrago. No dos xemelgos coido que era a voz da sociedade que espertaba, Mariano a do currantón que non entendía que estaba pasando e o náufrago que divagaba sobre o deber ser. Coincidín con él en Lugo, cando acompañaba a Manolo Curiel nun Festival de Cine de finais dos 90, que fora cando nos comentara que súa nai era galega e que levaba o apelido Saavedra, que denota orixes das terras do Suarna. Hoxe chega a nova que finou, e sinto ben.
Esta foi a súa derradeira viñeta publicada no Pais o día 22-2-2018

21 de fevereiro de 2018

CARLOS MELLA

Onte veu Carlos Mella para falar de Castelao o Ateneo. Comezou por onde había que facelo, o perigo que era o de Rianxo para o réxime pasado, e boa mostra deso foi o que se o Ministerio de Información pasou os medios tanto públicos como privados cando morreu en Bos Aires. Habiendo fallecido en Buenos Aires el político republicano y separatista gallego Alfonso Rodríguez Castelao, se advierte lo siguiente: la noticia de su muerte se dará en páginas interiores a una columna. Caso de insertar fotografía, esta no deberá ser de ningún acto político. Se elogiarán únicamente del fallecido sus características de humorista, caricaturista y literato. Se podrá destacar su personalidad política siempre y cuando se mencione que aquella fue errada, y que se espera de la misericordia de Dios el perdón de sus pecados. De su actividad literaria y artística no se hará mención alguna del libro Siempre en Galicia ni de los álbumes de dibujos de la Guerra Civil...»