CAMBiO CLIMÁTiCO

Onte, 17 de Xaneiro en Sanxenxo, organizado por Jorge García Caamaño, compañeiro do Partido Galeguista, asistimos a unha xornada sobre o CAMBIO CLIMÁTICO, que deu a luguesa afincada en Ourense, SUSANA BAYO BESTEIRO, representante da Fundación Al Gore en España.

O contido da conferencia é a constatación dunhos feitos, que aseguran que se está a producir un cambio no planeta derivada da solta a atmosfera de gases efecto invernadoiro, producida pola combustión de residuos sólidos, que entroutras cousas provocan o quecemento do planeta e a aparición de fenómenos, como os furacáns, as devastadoras tormentas tropicais, o desxeo dos glaciares e a subida do nivel do mar.
Aínda que o escepticismo nesta cuestión, polo menos pola miña parte , é grande, a exposición que contou con unhas mil diapositivas, gráficas e fotográficas, foi amena e pedagóxica, concluíu cun debate entre os asistentes que denota que existen, xa non dúas posturas sobre o tema, unha, que o home inflúe no cambio climático, e outra que asegura que é unha cuestión natural e propia do planeta, senón que xa se está cuestionando que o propio cambio climático sexa un negocio dunhos cantos.
Pasa por saber se esta é a única ou ao menos a causa decisiva da subida da temperatura media da terra, que a conferenciante o longo de case hora e media tentou afirmar.
En tanto que lamentablemente non temos datos históricos para afirmar a tese, as consecuencias da desaparición da capa de ozono que rodea o planeta, especialmente nos casquetes polares, é claro e nidio e que o deterioro de espacios naturais é constante, asi como negar que o home participa decisivamente sería pormos unha venda nos ollos.

2009

Sempre que vexo esta escea de Tiépolo, síntome un pouco atrapado. A enigma para mín, e que ningún dos suxetos representados ten a vista nun lugar común e de aí que o autor, cando pinta esta Natividade, recrea unha postal biblíca, na que a Virxe reflexa certa submisión e a súa función de nai e procriadora sen máis. Namentras o crío mira para arriba, nunha expresión de dominio e impertinencia, na que se delata unha ollada a un futuro incerto e sorpresivo, e apresa dunha parte a súa nai e doutra o animal que tamén aceta a súa presencia, pero está axeno o dúo, expresando a irracionalidade. Non hai por tanto ningunha circunstancia normal na escea, todo lles ven dictado e a pesares de seren os suxetos, son dependentes.
Esto ven, xa que no primeiro de ano, sempre hai algo que está e algo que escomeza, sin que os nosos obxectivos sexan os dos máis, nin siquer a propia familia como grupo humano máis perto, persiga neste próximo ano os mesmos horizontes, puntos de vista nin fixacións. Quizabes sexa esta a sociedade que construímos, na que todos como as figuras do fresco de veneciano, mira para o seu lado, se aceta a estancia provisional no tempo, hai puntos de atención distintos dos suxetos e a función tela marcada e ditada nun guión escrito para cada un seo.
Feliz ano.