Teño que empezar por dicir que ó que a continuación sinalo non concorda ca realidade, e que todo ten unha explicación na chamada de abaixo do post.
Como sabedes son un apaisoado do mar, amor que trasladei os meus e que seguramente nos sobrevivirá.
Aló polo mes de Marzo, baixamos o maior e eu a pescuda dunha pena que xa nos dixeran que tiña moi boa pinta e que había material importante.
Atopámolo chan e efectivamente constatamos que era pequeno, ben resgardado e rechamante, non sen advertir que era perigoso, xa que no mar salgado había algo que non cadraba.
Días máis tarde, volvín eu só e cando baixaba, decateime da presencia de algo, estrano, grande, perigoso, e quizabes mortal, que me fixo dubidar e dala volta.
Consultei se efectivamente podía haber semellante perigo na postura recen descuberta, e confirmáronme que efectivamente era raro, pero podía habela.
Xa sabedes que a inconsciencia e a nai das derrotas, e o perigo chama a porta tres veces. Quixen probarme e acudín a cita, pola tardiña do luns 9 de Xuño.
A inmersión foi normal pero xa non lembro nada e recordei deitado nunha cama, cos restos no corpo da miña loita contra do gran tabeirón.
Momentaneamente sen voce, fun fiando que me estaba esperando agochado detrás da pena do nacente e que se votou en min, a traición, pero logrei, non sei cómo, zafarme e aquí estou.
O Tabeirón era un carcinoma de língua e a pulseira da foto e un sete na gorxa son os únicos recordos.
