RESOLUCiON DO PARLAMENTO EUROPEO SOBRE CUBA

O Parlamento Europeo,

- Vistas as súas anteriores resolucións sobre a situación en Cuba, en particular as Resolucións de 17 de novembro de 2004, 2 de febreiro de 2006 e 21 de xuño de 2007,
- Vistas as súas anteriores resolucións sobre os informes anuais da situación dos dereitos humanos no mundo en 2004, 2005, 2006, 2007 e 2008, e a política da Unión en material de dereitos humanos,
- Vista a Resolución, do 14 de decembro de 2006, sobre un mecanismo de seguimento do Premio Sájarov 1,
- Vista a Declaración da Presidencia do Consello, do 14 de decembro de 2005, sobre as Damas de Branco, así como as anteriores Declaracións, de 26 de marzo de 2003 e 5 de xuño de 2003, sobre a situación en Cuba,
- Vista a Posición Común do Consello 96/697/PESC, adoptada o 2 de decembro de 1996 e actualizada periodicamente,
- Vistas as Conclusións do CAGRE, do 18 de xuño de 2007, de xuño de 2008 e do 15 de xuño de 2009, sobre Cuba, Vistas as declaracións do voceiro de Catherine Ashton, Alta Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade e Vicepresidente da Comisión, e do Presidente do Parlamento sobre o falecemento en Cuba do preso político e preso de conciencia Orlando Zapata,
- Visto o artigo 110, apartado 4, do seu Regulamento.

A. Considerando que a protección da universalidade e indivisibilidade dos dereitos humanos, incluídos os dereitos civís, políticos, económicos, sociais e culturais, segue sendo un dos principais obxectivos da Unión Europea.

B. Considerando que ducias de xornalistas independentes, disidentes pacíficos e defensores dos dereitos humanos, membros na súa maioría da oposición democrática, seguen en prisión en Cuba por exercer os dereitos fundamentais de libre expresión e de reunión,

C. Considerando que o Parlamento concedeu en 2005 o Premio Sájarov á liberdade de conciencia ás Damas de Branco; que a negativa das autoridades cubanas a permitir as Damas de Branco que acudisen á sede do Parlamento Europeo para recibir o seu galardón, viola un dereito humano fundamental, é dicir, o dereito a saír e entrar do propio país, recollido na Declaración Universal de Dereitos Humanos,

D. Considerando as xestións realizadas polas institucións comunitarias en favor da liberación e un trato humanitario cara aos presos políticos e de conciencia en Cuba,

E. Considerando que a morte de Orlando Zapata Tamayo, -a primeira vez en case corenta anos en que un activista cubano morreu a consecuencia dunha folga de fame en protesta contra abusos do Goberno- se interpretou como un serio retroceso dos dereitos humanos en Cuba e deu lugar a unha onda de protestas a nivel internacional, así como ao inicio de folgas de fame por outros presos políticos e disidentes cubanos,

1. Condena enerxicamente a morte evitable e cruel do disidente preso político Orlando Zapata Tamayo, acontecida tras unha folga de fame de 85 días, e expresa a súa solidariedade e as súas condolencias á súa familia;

2. Condena a detención preventiva de activistas e o intento do Goberno de impedir á familia de Orlando Zapata Tamayo celebrar os seus funerais e renderlle unha última homenaxe;

3. Deplora a ausencia de todo xesto significativo das autoridades cubanas en resposta aos chamamentos da UE e do resto da comunidade internacional en favor da liberación de todos os presos políticos e do pleno respecto das liberdades e dereitos fundamentais, en particular da liberdade de expresión e asociación política;

4. Pide ao Goberno cubano a liberación inmediata e incondicional de todos os presos politicos e de conciencia;

5. Expresa a súa preocupación pola situación dos presos políticos e disidentes que se declararon en folga de fame tras a morte de Zapata; celebra que a maioría deles a abandonasen xa pero chama a atención sobre o alarmante estado en que se encontra o xornalista e psicólogo Guillermo Fariñas, cuxa persistencia na folga de fame puidese conducir a un fatal desenlace;

6. Lamenta que non se atendesen as reiteradas demandas do Consello e do Parlamento Europeo respecto á inmediata posta en liberdade de todos os presos políticos e de conciencia, e insiste en que o encarceramento da disidencia en Cuba polos seus ideais e a súa actividade política pacífica é contrario á Declaración Universal de Dereitos Humanos;

7. Insta ao Consello e á Comisión a que se intensifiquen as medidas pertinentes para esixir a liberdade dos presos políticos e promover e garantir o traballo dos defensores dos dereitos humanos na liña do acordado polas conclusións do CRE do 8 de decembro de 2009;

8. Insta as institucións europeas a que dean apoio incondicional e alenten sen reservas o inicio dun proceso pacífico de transición política cara a unha democracia pluripartidista en Cuba.

9. Expresa a súa profunda solidariedade con todo o pobo cubano, e apóiao no seu avance cara á democracia e o respecto e fomento das liberdades fundamentais,

10. Insta á Alta Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade e á Comisaria responsable de Cooperación a que entaboen de inmediato un diálogo estructurado coa sociedade civil cubana e con aqueles sectores que apoien unha transición pacífica na illa, de acordo coas conclusións aprobadas sucesivamente polo Consello da UE, utilizando os mecanismos comunitarios de cooperación ao desenvolvemento, en particular a través da Iniciativa europea para a democracia e a protección dos dereitos humanos;

11. Encarga ao seu Presidente que transmita a presente Resolución ao Consello, á Comisión, á Presidencia rotatoria da UE, á Alta Representante da Unión para Asuntos Exteriores e Política de Seguridade, á Asemblea Parlamentaria Euro-Latinoamericana e ao Goberno e á Asemblea do Poder Popular da República de Cuba