Dicía hai días que chegara o inverno, pero non adiviñaba que fora ca crudeza que veu. Facía tempo que non había neve permanente nos tellados, e que os paxariños non andiveran polo xardín a diario. A chuvia e grosa e permanente, e so descansa para dar paso o copo de neve e o grau de xeo. A friaxe tamén inhibe as ganas de escribir, de relacionarte, de comentarte, pensando que o outro bastante ten enriba. Agora mismo está saíndo unha raioliña de sol, e a calor que transmite e a claridade que trae agradécese, pero negros nubarróns están esperando para saltar encima do mercurio para rebaixalo do cero. Haberá que abrigarse, votar man dun libro e deixarse ir.
1 comentário:
Enviar um comentário