Rematei de ler nesta festeira e longa fin de semana luguesa, unha publicación da que tiñamos novas polo seu autor xa que nos viña falando dela durante algún tempo, e coñecendo a Romay , sobreentendíamos que o texto ía ser ameno, ilustrativo, inzado de anécdotas, cheo de datos curiosos e enriquecedor para o lector.
Xa o título "Historia, costumbres y leyendas de una aldea de Lugo", de Manuel Romay, denota que valoriza o seu e despois da súa leitura confírmase, que é un traballo de investigación histórica, un inxente acopio e selección de datos, exposta maxistralmente, e o memo tempo sinxela do Umbrarium romano.
Tomando como fío histórico a existencia do Marqués de Ombreiro, persoaxe que deixou pegada evidente na capital, como que o edificio consistorial foi o seu pazo, Manuel Romay, indaga expléndidamente na vida dun pequeno castro ata os nosos días.
Onde non lle chega a constancia documental, Romay razona ata convencernos de que a historia debeu acontecer dese modo, e se así non fora, debería selo pola súa fermosura narrativa.
Capitulo aparte merecen as súas incursións xeniais na etnografía, etimoloxía e lingüisticia, dos seus axustados datos concretos sobre a xeografía, toponimia e topografía da comarca que confirma a Romay como un entendido no só da historia da súa aldea senón en xeral da nosa terra.
Ten historiador San Martiño de Ombreiro, terá San Martiño de Guillar o seu?. Sen dúbida algunha as dúas aldeas correron a mesma sorte o inicio da historia, separados polo río, e só habería que cambialas persoas.
Noraboa, Manuel.
Sem comentários:
Enviar um comentário