31 de julho de 2009
iN MEMORiAN
Cando xa o verán está mediado, sempre ten que pasar algo que nos encha de noxo. Dúas mortes inútiles nesta longa carreira de sinrazón e abismo. Non nos poderán matar a todos.
Subscrever:
Mensagens (Atom)
UN PASO ADIANTE I OUTRO ATRAS, GALIZA I A TEA DOS TEUS SONOS NON SE MOVE A ESPRANZA NOS TEUS OLLOS SE ESPERGUIZA. ARAN OS BOIS E CHOVE (Xosé María Díaz Castro, PENELOPE, 1955)